Ik ben dus bijna twintig. Nog iets minder dan twee maanden en het excuus 'maar ik ben nog een tiener' vervaagt officieel. Hip? Wel, nee. Met een droevig gezichtje erachter: :( . Eigenlijk wil ik al sinds mijn vijftiende niet meer verjaren, omdat ik mezelf toen volmaakt idealistisch vond, een eigenschap die ik naar ik vreesde zou kwijtraken naarmate de jaren verstreken. Ik was toen aanzienlijk snuggerder dan nu en heb dus overschot aan gelijk gekregen. In die mate zelfs dat ik soms van mijn eigen cynische uitspraken verschiet. Toen ik vijftien was vond ik skateschoenen en the Lord of the Rings waarschijnlijk nog het toppunt van cool, en kijk, dat is er gelukkig ook uitgegroeid. Dus misschien moet ik niet zo verdrietig zijn over mijn teloorgegane dromen. Hoe het ook zij, wanneer het op leeftijden aankomt, kan ik me nog steeds troosten met de gedachte dat ik jonger ben en blijf dan het gros van mijn vriendenkring. Dat ik volgend jaar mijn masterdiploma behaal op mijn twintigste (mijn motivatie om de thesis in eerste zit af te krijgen), is ook zeer mooi meegenomen. Reken maar dat ik daar te pas en te onpas op ga terugkomen.
Mama: 'Waarom doe je niets met je leven?' (Niet dat mijn happyhippiehippe moeder ooit zoiets zou zeggen.)
Ik: 'Wat?! Ik had mijn diploma al toen ik twintig was!'
Papa: 'Wanneer ga je stoppen met bij ons komen schooien?' (Niet dat mijn vrijgevige vader dat ooit van zijn tong zou laten rollen.)
Ik: 'Sorry?! Ik heb jullie een vol schooljaar aan kosten bespaard! Wil ik dat eens omrekenen?'
Jammer dat ik geen vervelende ouders heb. Maar goed, ik dwaal af. In juli is het zo ver, en mijn ambities om een tienerauteur te worden heb ik reeds lang weggelachen. Gelukkig, want dat sikje van Bart Moeyaert zou me nooit zo goed gestaan hebben en om een literaire Isabelle A te worden was ik veel te pretentieus. Waar ik wel nog steeds prat op ga is mijn leeshonger. Wanneer ik oude vrienden van mijn ouders tegen het lijf loop, zeggen ze nog steeds: 'Ha, dat was jij, die nergens heen ging zonder boek!' Inderdaad. En in ons boekenwurmengezin wil het wel wat zeggen dat ik binnen onze familiale kring als de meest fanatieke lezer bekend sta. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik altijd even goede dingen heb gelezen - sterker, ik ben nog door een stationsromannetjesfase gegaan. Ik geloof ook nog steeds dat ik me op basis van die expertise rijk ga schrijven met een hit à la Sophie Kinsella. Rond mijn veertiende ben ik wel met een inhaalbeweging gestart, en op een gekke manier wist ik vaak toevallig boeken uit de rekken te plukken die zich kunnen beroepen op behoorlijk wat literaire faam. Wat klassiekers betreft heb ik dus wel al wat achter de kiezen, maar er ligt nog heel wat op mijn bord. De vraag is nu: welke boeken zou ik voor mijn twintigste verjaardag zeker nog gelezen moeten hebben? Musil, Toergenjev, Kafka? Dante, Tolstoj, Stendhal? Goethe? Conscience, Multatuli, Gorter? Jorge Luis Borges, Cervantes, Rabelais? Allemaal auteurs waarvan ik fragmenten of kleinere werken heb gelezen. (Van Kafka heb ik bijvoorbeeld wel het roerende Brief aan mijn vader op mijn conto staan.)
Twijfel! De moeder van tijdverlies.
Mama: 'Waarom doe je niets met je leven?' (Niet dat mijn happyhippiehippe moeder ooit zoiets zou zeggen.)
Ik: 'Wat?! Ik had mijn diploma al toen ik twintig was!'
Papa: 'Wanneer ga je stoppen met bij ons komen schooien?' (Niet dat mijn vrijgevige vader dat ooit van zijn tong zou laten rollen.)
Ik: 'Sorry?! Ik heb jullie een vol schooljaar aan kosten bespaard! Wil ik dat eens omrekenen?'
Jammer dat ik geen vervelende ouders heb. Maar goed, ik dwaal af. In juli is het zo ver, en mijn ambities om een tienerauteur te worden heb ik reeds lang weggelachen. Gelukkig, want dat sikje van Bart Moeyaert zou me nooit zo goed gestaan hebben en om een literaire Isabelle A te worden was ik veel te pretentieus. Waar ik wel nog steeds prat op ga is mijn leeshonger. Wanneer ik oude vrienden van mijn ouders tegen het lijf loop, zeggen ze nog steeds: 'Ha, dat was jij, die nergens heen ging zonder boek!' Inderdaad. En in ons boekenwurmengezin wil het wel wat zeggen dat ik binnen onze familiale kring als de meest fanatieke lezer bekend sta. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik altijd even goede dingen heb gelezen - sterker, ik ben nog door een stationsromannetjesfase gegaan. Ik geloof ook nog steeds dat ik me op basis van die expertise rijk ga schrijven met een hit à la Sophie Kinsella. Rond mijn veertiende ben ik wel met een inhaalbeweging gestart, en op een gekke manier wist ik vaak toevallig boeken uit de rekken te plukken die zich kunnen beroepen op behoorlijk wat literaire faam. Wat klassiekers betreft heb ik dus wel al wat achter de kiezen, maar er ligt nog heel wat op mijn bord. De vraag is nu: welke boeken zou ik voor mijn twintigste verjaardag zeker nog gelezen moeten hebben? Musil, Toergenjev, Kafka? Dante, Tolstoj, Stendhal? Goethe? Conscience, Multatuli, Gorter? Jorge Luis Borges, Cervantes, Rabelais? Allemaal auteurs waarvan ik fragmenten of kleinere werken heb gelezen. (Van Kafka heb ik bijvoorbeeld wel het roerende Brief aan mijn vader op mijn conto staan.)
Twijfel! De moeder van tijdverlies.
1 opmerking:
Ik heb hetzelfde probleem: in de tijd die het me kost een volgend boek te kiezen, zou ik een novelle kunnen lezen. Daarom heb ik besloten dat willekeur het maar moet doen voortaan. Trek een willekeurig boek van je plank en vertrouw erop dat je 1)een goede keuze hebt gemaakt bij het kopen van het boek en 2)genoeg tijd hebt al deze boeken toch wel een keer te lezen. Dat heeft bovendien als voordeel dat een boek je nog eens kan verrassen.
Een reactie posten