O Dierbaar België

Meer dan zijn hardnekkige accent valt Piet Huysentruyt in feite niet te verwijten. Dit bericht had ik net zo goed kunnen schrijven als de wellicht goed geïnformeerde journalist bij belga. Na twee weken achter de kassa in de Fnac worden statistieken van Gfk niet meer dan randversiering bij de droeve vaststelling dat 'Vlaming' en 'literatuur' met de beste wil ter wereld niet in een positief bedoelde zin kunnen worden gehanteerd. Of het moest zijn: de Vlaming heeft op het vlak van literatuur nog een en ander bij te leren.

Ofzo.

Nu, iedereen leest naar eigen believen, maar De Morgen mag mij wel eens uitleggen wat de relevantie van dit bericht is binnen de categorie 'kunst&literatuur'. Een droog lijstje. Niets analyse of kritiek. Dringend tijd voor een Katern der Statistische Fait Divers? Nóg een hippe zaterdagbijlage. Iedereen content.

Lijstmania(k)

Voor in het lijstje 'dingen waaraan je rijke blanke kinderen meteen herkent': je om halféén 's nachts achter je computer afvragen of je in een zin bestaande uit 7 woorden, 2 keer het woord 'jullie' mag gebruiken, onderwijl sippend aan versgeperst troebel appel-perensap.

winterweemoed

Nog maar zelden zo weinig zin gehad in de herfst. Het komt wel.

Fuck! Fuck you! Fuck me! Fuck old people! Fuck children! Fuck peace!

Geniale scène uit Me And You And Everyone We Know, parel van een film die zichzelf rechtstreeks mijn top vijf in katapulteerde. (Het helpt natuurlijk dat ik niet zoiets als een top vijf heb.)

Als ik de film ergens mee zou moeten vergelijken, zou ik hem omschrijven als het Amerikaanse antwoord op Amélie Poulain. Misschien wat minder poëtisch, de cinematografie is heel anders (de kleuren zijn ook veel levendiger) en de soundtrack zal allicht wat minder iconisch blijken te zijn binnen 50 jaar. Maar de personages snijden minstens even diep en de film is geheel is oneindig veel grappiger. Het is sinds juli geleden dat ik nog zo lang hardop heb moeten lachen door een stukje pellicule. (Brad Pitts legendarische 'bongiorno'-moment in Inglourious Basterds niet meegerekend.)

Hij is gewoon zodanig fijn dat ik er geen woorden meer aan wil besteden.

Couture: het resultaat van een namiddag prentjes kijken.

Valentino

Zou voor hetzelfde geld er heel goedkoop hebben kunnen uitzien (met behulp van een zonnebankkuur voor het model, bijvoorbeeld), maar toch, schitterend, het contrast tussen dat strakke bovenlijfje en die golven voluptueus stof. Heerlijk.

Een beetje trompe-l'oeil door die donkere achtergrond. Een heel simpel, klassiek LBD, maar als je beter kijkt zie je plots die ultradramatische kraag (al is dat misschien niet het juiste woord, want hij loopt door tot op de armen). LBD with a twist, fijn.

Jean Paul Gaultier

Het silhouet doet me een beetje denken aan die befaamde Richard Avedon-foto. De frêle stof errond leidt bijna een leven op zich.

Geweldige mantels.

Powerdressing op z'n best!

Givenchy

Het is wel herfstcouture maar naar mij toe schreeuwt dit eerder lente. Toch, mooi.

Elie Saab

Griekse godinnen? YES please!

Christian Lacroix

Christian Dior

Die drapage! Dat stukje kan dat van onder de rok uitpiept had van mij niet gehoeven, maar het geeft wel iets extra.

(Deze zou wel eens mijn favoriet kunnen zijn.)

Chanel

Alexis Mabille

Mooi!

Alexander McQueen

Chloé

Chanel

Christian Lacroix

oogrollen aan pastorale bushaltes

Trouwens. Eentje voor de reeks 'kleine ergernissen van het leven'. Vorige week stond ik gedwee te wachten aan een bijzonder doorsnee bushalte in een Vlaams boerengat. Boek in mijn handen, aaipod op maximum volume (voor zover mijn zelfopgelegde volumelimiet dat toelaat), abonnement in de aanslag. Bus komt aangereden, ik zie hem al van ver (in dergelijke stille straten zijn wimpels en witte paarden niet nodig om een aankomst te verkondigen). Even een schets van de omgeving om mijn onbegrip te kaderen: ik sta in een straat waar in die tijd van het jaar en op dat moment welgeteld 1 auto om de 5 minuten passeert. Voor mij een veld, achter mij een veld, langs de weg wat huizen. Maar wanneer hij dus nadert, kijkt de buschauffeur me bloedserieus aan en maakt een bijzonder irriterend gebaar dat je alleen maar erg droog en ongeïnspireerd en hoegenaamd ontoereikend qua ergernisgraad kan vertalen als een volledig oprecht informerend en bijna onbegrijpend 'Moet je met deze bus mee?'

NEE dwazerik, ik sta daar voor de leut een beetje te verkleumen aan een bushalte zonder bankje met mijn effing buzzy pas in de hand omdat ik dat een fijne plaats vind om te lezen en contempleren. En als ik dat beu zou worden, zou ik MISSCHIEN EVENTUEEL kunnen overwegen om de VOLGENDE bus te nemen een VOL UUR LATER.

Gaia en dierenrechten allemaal goed en wel, maar als ze rijbewijzen beginnen uitdelen aan bavianen, is er iets zwaar loos.

Volgens mij wond ik me er toen niet half zo over op als vandaag, maar goed. Frustrerende dag en gedachten. Korte nacht, korte lont.