Couture: het resultaat van een namiddag prentjes kijken.

Valentino

Zou voor hetzelfde geld er heel goedkoop hebben kunnen uitzien (met behulp van een zonnebankkuur voor het model, bijvoorbeeld), maar toch, schitterend, het contrast tussen dat strakke bovenlijfje en die golven voluptueus stof. Heerlijk.

Een beetje trompe-l'oeil door die donkere achtergrond. Een heel simpel, klassiek LBD, maar als je beter kijkt zie je plots die ultradramatische kraag (al is dat misschien niet het juiste woord, want hij loopt door tot op de armen). LBD with a twist, fijn.

Jean Paul Gaultier

Het silhouet doet me een beetje denken aan die befaamde Richard Avedon-foto. De frêle stof errond leidt bijna een leven op zich.

Geweldige mantels.

Powerdressing op z'n best!

Givenchy

Het is wel herfstcouture maar naar mij toe schreeuwt dit eerder lente. Toch, mooi.

Elie Saab

Griekse godinnen? YES please!

Christian Lacroix

Christian Dior

Die drapage! Dat stukje kan dat van onder de rok uitpiept had van mij niet gehoeven, maar het geeft wel iets extra.

(Deze zou wel eens mijn favoriet kunnen zijn.)

Chanel

Alexis Mabille

Mooi!

Alexander McQueen

Chloé

Chanel

Christian Lacroix

oogrollen aan pastorale bushaltes

Trouwens. Eentje voor de reeks 'kleine ergernissen van het leven'. Vorige week stond ik gedwee te wachten aan een bijzonder doorsnee bushalte in een Vlaams boerengat. Boek in mijn handen, aaipod op maximum volume (voor zover mijn zelfopgelegde volumelimiet dat toelaat), abonnement in de aanslag. Bus komt aangereden, ik zie hem al van ver (in dergelijke stille straten zijn wimpels en witte paarden niet nodig om een aankomst te verkondigen). Even een schets van de omgeving om mijn onbegrip te kaderen: ik sta in een straat waar in die tijd van het jaar en op dat moment welgeteld 1 auto om de 5 minuten passeert. Voor mij een veld, achter mij een veld, langs de weg wat huizen. Maar wanneer hij dus nadert, kijkt de buschauffeur me bloedserieus aan en maakt een bijzonder irriterend gebaar dat je alleen maar erg droog en ongeïnspireerd en hoegenaamd ontoereikend qua ergernisgraad kan vertalen als een volledig oprecht informerend en bijna onbegrijpend 'Moet je met deze bus mee?'

NEE dwazerik, ik sta daar voor de leut een beetje te verkleumen aan een bushalte zonder bankje met mijn effing buzzy pas in de hand omdat ik dat een fijne plaats vind om te lezen en contempleren. En als ik dat beu zou worden, zou ik MISSCHIEN EVENTUEEL kunnen overwegen om de VOLGENDE bus te nemen een VOL UUR LATER.

Gaia en dierenrechten allemaal goed en wel, maar als ze rijbewijzen beginnen uitdelen aan bavianen, is er iets zwaar loos.

Volgens mij wond ik me er toen niet half zo over op als vandaag, maar goed. Frustrerende dag en gedachten. Korte nacht, korte lont.

Hervonden krabbel

Van ergens in juli.

Wanneer mag je als koppel met recht en rede stellen dat je samen oud wordt? Daarnet overhaalde papa mama om een dikke trui aan te doen en zich naast hem neer te planten op het bankje in de tuin. En zo vergrijsden ze een kwartiertje, mama vol vertrouwen leunend tegen papa's schouder. Zijn buik is net dik genoeg om je vanuit een bepaalde hoek van een pracht van een rugsteun te verschaffen. Een bureaustoel is er niets tegen. Zeker niet wanneer je ademhaling eenmaal op de zijn ronkende bast is afgestemd. En zo, op een koertje tussen alle anderen, onder een Belgogrijze hemel, met uitzicht op een veranda, vuile keuken, halfgedekte tafel, lome dochter in de zetel in de living, waaien welgemikte briesjes af en toe de doordeweekse fronsen weg. Op de vooravond van het weekend verzachten de rimpels en komt er over hun gezichten een laagje vloeipapier te liggen waardoor het plots niet meer zo moeilijk is om het beeld van twee verliefde hippies ("Welk haar is langer? Dat op jouw kin of onder mijn oksels?") op te roepen. Een vergeelde volleybal verloren aan hun voeten.

Opvallend: hoe meer de dag zijn einde nadert, hoe groter de neiging om semipoëtische onzin te noteren. Vanaf heden schrijven we 's ochtends.